Królowa Elżbieta II obchodzi 88. urodziny! Kilka faktów z życia monarchini....
 | |
| Urodzinowy portret Elżbiety II wykonany przez Davida Bailey’a z okazji jej 88. urodzin w pałacu Buckingham, marzec 2014. |
Dokładnie 88 lat temu, 21 kwietnia 1926 roku, na świat przyszła Elżbieta
Aleksandra Maria Windsor, księżniczka Yorku. Dziewczynka zajmowała 3.
miejsce w kolejce do brytyjskiego tronu – po swoim ojcu (Jerzym VI),
który zajmował 2. miejsce w kolejce do korony i wujku – księciu Walii
(Edwardzie VIII). Nikt się nawet nie spodziewał, że któregoś dnia
Elżbieta zostanie królową Wielkiej Brytanii…
The official website of the British Monarchy- click to view
Diamentowy-jubileusz-Krolowej-Elzbiety II - click to view
Diamentowy-jubileusz-Krolowej-Elzbiety II - click to view
Biografia
Elżbieta Aleksandra Maria Windsor urodziła się na Bruton Street 17 w Mayfairw Londynie 21 kwietnia 1926. Jej ojcem był książę Yorku Albert, późniejszy król Jerzy VI. Jej matką była Elżbieta Bowes-Lyon, córka Claude’a Bowesa-Lyona, 14. hrabiego Strathmore i Kinghorne. Elżbieta została ochrzczona w Pokoju Muzycznym pałacu Buckingham przez Cosmo Langa, arcybiskupa Yorku. Jej rodzicami chrzestnymi byli: dziadek, król Jerzy V, i jego żona królowa Maria, Maria Windsor, Księżniczka Królewska i hrabina Harewood,Artur, książę Connaught i Strathearn, dziadek, lord Strathmore, oraz Mary Elphinstone, lady Elphinstone.
Pierwsze imię otrzymała po swojej matce, drugie po swojej prababce, królowej Aleksandrze, trzecie po swojej babce, królowej Marii. Jako dziecko była nazywana przez swoją rodzinę „Lilibet”. Dzieciństwo spędziła na Piccadilly Road 145, gdzie mieszkali wówczas Yorkowie. Jej wychowaniem zajmowała się niania, późniejsza pokojówka królowej, Margaret MacDonald, zwana „Bobo”. Elżbieta była posłusznym dzieckiem, ale przekonanym o swojej wysokiej pozycji i dbałą o należną jej rangę. Kiedy w 1930 przyszłypremier Neville Chamberlain zwrócił się do niej Dzień dobry, mała damo, księżniczka odpowiedziała mu: Nie jestem małą damą, jestem księżniczką Elżbietą. Jako wnuczka panującego brytyjskiego monarchy w linii męskiej miała prawo do tytułu „Jej Królewskiej Wysokości”. Jej pełny tytuł brzmiał:Jej Królewska Wysokość Księżniczka Elżbieta z Yorku. W momencie urodzenia zajmowała trzecie miejsce w linii sukcesji do brytyjskiego tronu, po swoim stryju, księciu Walii, i ojcu. Mimo iż jej narodzinom towarzyszyło zainteresowanie społeczeństwa, było wówczas mało prawdopodobne, że Elżbieta odziedziczy tron Wielkiej Brytanii.
Książę Walii jednak nie miał żadnego potomstwa, nie był nawet żonaty. Elżbieta nie miała też brata, który (choćby i młodszy) wyprzedziłby ją w linii sukcesji do tronu. Elżbieta miała tylko młodszą o cztery lata siostrę, Małgorzatę.
W 1932 Elżbieta z rodzicami i siostrą („nasza czwórka” – jak zwykł mawiać Jerzy VI) przeprowadziła się do Royal Lodge w parku przy zamku Windsor. Rok później edukacja księżniczki została powierzona guwernantce Marion Crawford, zwanej „Crawfie”. Elżbieta wychowywała się z siostrą w odosobnieniu, daleko od rówieśników, co miało chronić Elżbietę przed chorobami dziecięcymi (na które i tak zachoruje jako dorosła osoba). Elżbieta, u której guwernantka dostrzegła „niezachwiane poczucie obowiązku”, uczyła się według bardzo prostego programu – historia (aby poznać świetność Wielkiej Brytanii), geografia (aby poznać ogrom Imperium Brytyjskiego) i Biblia. Jako dziedziczka korony będzie się później uczyć jeszcze historii prawa państwowego.
Program edukacji był skromny i miał swoje braki. Na kilka lat przed objęciem tronu Elżbieta zwierzyła się pokojówce Bobo: Przy stole nie rozumiem o czym rozmawiają ludzie wokół mnie. Ogarnia mnie przerażenie na myśl o zasiadaniu wśród cudzoziemców dyskutujących na tematy, które są mi kompletnie nieznane. Przyszła królowa była dzieckiem poważnym, zorganizowanym i systematycznym. Zdarzało jej się wstawać wieczorem z łóżka, aby sprawdzić, czy ubrania w szafie są dobrze złożone. Układała również cukierki według wielkości i zjadała je od najmniejszego do największego.
Kiedy Elżbieta miała 10 lat umarł jej dziadek, król Jerzy V. Tron objął jej stryj, książę Walii, jako Edward VIII. Ten jednak, nie mogąc poślubić swojej wybranki, dwukrotnie rozwiedzionej Amerykanki Wallis Simpson, abdykował 11 grudnia 1936. Ojciec Elżbiety, książę Yorku, został wówczas królem jako Jerzy VI. Elżbieta została następczynią tronu. Zachwycona swoim nowym statusem pochwaliła się siostrze, która na to odpowiedziała: „Poor you…” (Biedactwo…). Wraz ze wstąpieniem ojca na tron Elżbieta uzyskała tytuł Jej Królewskiej Wysokości Księżniczki Elżbiety. W Walii pojawiły się głosy za przyznaniem Elżbiecie tytułu księżnej Walii, ale królowi doradzono, że może być to tytuł jedynie żony księcia Walii, a nie tytuł następczyni tronu.
W 1939 wybuchła II wojna światowa. Elżbieta i Małgorzata zostały wysłane do zamku Windsor w Berkshire. Pojawiały się sugestie, aby wysłać księżniczki do Kanady, co królowa Elżbieta skomentowała: Dzieci nie mogą wyjechać beze mnie, ja nie mogę opuścić króla, a król nigdy nie opuści kraju. W Windsorze Elżbieta z siostrą pracowały przy kopaniu transzei w pobliskim parku. W 1940 14-letnia księżniczka po raz pierwszy wystąpiła na antenie BBC w programie „Children’s Hour”. Zawiesiła również lekcje języka niemieckiego(władała już biegle francuskim) i rozpoczęła naukę historii Stanów Zjednoczonych.
Pierwszą oficjalną zagraniczną wizytę Elżbieta podjęła w 1947. Celem podróży był Związek Południowej Afryki. 21 kwietnia w Kapsztadzie świętowała swoje 21. urodziny. Z tej okazji powiedziała: Oświadczam wobec was wszystkich, iż poświęcę całe moje życie, jakiekolwiek będzie, długie czy krótkie, służbie wam i Wielkiemu Imperialnemu Commonwealthowi (Wspólnocie Brytyjskiej – British Commonwealth), którego członkami jesteśmy my wszyscy.
22 lipca 1939 Elżbieta z siostrą i rodzicami udały się z wizytą do Akademii Marynarki w Dartmouth. Niestety, wybuchła tam epidemiaświnki i wizyta nie mogła się odbyć. Wówczas lord Louis Mountbatten wyznaczył na przewodnika i opiekuna księżniczek młodego oficera grecko-niemiecko-duńskiego pochodzenia, Filipa (ur. 10 lipca 1921), kuzyna Elżbiety i Małgorzaty. Filip jest synem księcia Andrzeja Greckiego i Alicji Battenberg, córki 1. markiza Milford Haven. 18-letni wysoki i postawny oficer wywarł wielkie wrażenie na księżniczce.
Związek z Filipem nie przypadł do gustu parze królewskiej. Przeciwna była zwłaszcza królowa Elżbieta. Krewni Filipa byli blisko związani z reżimem nazistowskim. Królowi Jerzemu nie przypadł do gustu mężczyzna ubogi, pretensjonalny, z „po prostu godną pożałowania” garderobą. W sierpniu 1946 Filip został zaproszony do zamku Balmoral i, mimo niechęci Jerzego i Elżbiety, zaręczył się z następczynią tronu. Jerzy wysłał córkę w podróż do Afryki mając cichą nadzieję, że zapomni o kuzynie. Podróż nie spełnia jednak zamierzonego efektu i10 czerwca 1947 zaręczyny Filipa i Elżbiety zostały podane do publicznej wiadomości.
Ślub odbył się 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim. Miesiąc miodowy młoda para spędziła w Broadlands, posiadłości lorda Mountbattena. Małżonkowie przeprowadzili się później do Clarence House. Filip wyjechał, kontynuując służbę wojskową na Malcie. Elżbieta dwukrotnie go tam odwiedzała, zatrzymując się w maltańskiej posiadłości Mountbattena, Villa Gwardamangia. W latach 1949-1951Elżbieta stale mieszkała na Malcie. W tym czasie była tytułowana Jej Królewską Wysokością Księżną Edynburga, gdyż jej mąż otrzymał z okazji ślubu tytuł księcia Edynburga.
14 listopada 1948 Elżbieta urodziła swoje pierwsze dziecko. Niedługo później król Jerzy postanowił, że potomkowie jego córki mają prawo do tytułu „Królewskiej Wysokości”. Filip i Elżbieta mają czworo dzieci, które na podstawie orzeczenia Tajnej Rady z 1960 noszą nazwisko Mountbatten-Windsor, ale tylko te, które nie będą bezpośrednio w linii sukcesji do tronu. W odróżnieniu od rodzeństwa najstarszy syn,Karol, używa również podwójnego nazwiska. Dzieci Filipa i Elżbiety to:
- Karol Filip Artur Jerzy (ur. 14 listopada 1948), książę Walii, następca tronu
- Anna Elżbieta Alicja Ludwika (ur. 15 sierpnia 1950), Księżna Królewska, żona Marka Phillipsa i Timothy’ego Laurence’a, ma dzieci
- Andrzej Albert Chrystian Edward (ur. 19 lutego 1960), książę Yorku
- Edward Antoni Ryszard Ludwik (ur. 10 marca 1964), hrabia Wessex
Elżbieta przebywała wówczas w hotelu Treetops w Thice. Była więc pierwszym od czasów Jerzego I brytyjskim monarchą, który w momencie wstąpienia na tron przebywał za granicą. Jest jednocześnie pierwszym nowożytnym monarchą, u którego nie można dokładnie określić momentu rozpoczęcia panowania, gdyż król zmarł w czasie snu. Wieści o śmierci Jerzego VI przyniósł Elżbiecie książę Filip. Asystent prywatnego sekretarza teraz już królowej, Martin Charteris, zapytał władczyni jakie wybiera imię. Elżbieta, oczywiście – odpowiedziała. Para królewska natychmiast wybrała się w podróż powrotną do Wielkiej Brytanii.
Elżbieta II została ogłoszona królową w czwartek, 7 lutego 1952, w St. James’s Palace. Odrębna proklamacja została wydana tego samego dnia w Kanadzie przez Tajną Radę Królowej.
24 marca 1953 zmarła na raka gardła królowa-wdowa Maria Teck, jednak przed śmiercią wyraziła życzenie, aby z tego powodu nie przekładano koronacji. Odbyła się ona zgodnie z planem 2 czerwca 1953 Królowa długo powtarzała każdy gest, przyzwyczajała się do noszenia korony, trzymając ją na głowie podczas śniadania, oraz chodziła po pałacowych korytarzach z prześcieradłami przytroczonymi do ramion. W dniu koronacji była całkiem odprężona. Gdy opuszczała pałac Buckingham i wsiadała do karety mającej ją zawieźć doWestminsteru, jedna z druhen zapytała ją jak się czuje. Wspaniale – odpowiedziała królowa – Właśnie rozmawiałam przez telefon z moim trenerem. Mój koń jest faworytem w Derby.
O godzinie 11.00 Elżbieta weszła do Opactwa Westminsterskiego. Przebywało tam już 7000 osób. Królowa była ubrana w szkarłatny płaszcz z gronostajowym kołnierzem narzucony na satynową suknię. Asystowało jej 6 druhen noszących tren. Elżbieta przeszła nawę główną, kierując się ku drewnianemu tronowi Edwarda Wyznawcy, gdzie znajdował się kamień koronacyjny. Następnie zwróciła się ku czterem stronom świata, a arcybiskup Canterbury Geoffrey Fisher obwieścił zgromadzonym: Panowie, przedstawiam wam królową Elżbietę, waszą niezaprzeczalną królową, wam wszystkim, którzy tu przybyliście złożyć jej hołd i oddać się jej na służbę. Czy gotowi jesteście ją uznać?. Lordowie odpowiedzieli God save Queen Elizabeth.
Nastąpił moment sakry. Arcybiskup namaścił świętymi olejkami dłonie, pierś i czoło królowej. Następnie królową ubrano w długą, białą albę i złotą tunikę. Przypięto jej insygnia nowej godności – ostrogi św. Jerzego (symbol rycerskości), którymi zostały muśnięte jej kostki, królewski miecz (który Elżbieta zaniosła do ołtarza w geście oddania się w służbę Bogu), jabłko (znak supremacji duchowości nad doczesnością), bransolety (znak mądrości i szczerości), które zostały założone na jej nadgarstki, pierścień, założony na palec serdeczny prawej dłoni, berło z krzyżem (symbol sprawiedliwości) i berło z gołębicą (symbol Ducha Świętego). Następnie królowa została odziana w purpurowy, haftowany złotem, aksamitny płaszcz. W czasie koronacji został wykonany hymn koronacyjny Georga Friedricha Händla Zadok the Priest, który od 1727 powtarza się na każdej uroczystości koronacyjnej brytyjskiego monarchy. Na zakończenie arcybiskup nałożył jej na głowę koronę św. Edwarda, a lordowie jeszcze raz zawołali God save Queen Elizabeth.
Następnie trzej książęta krwi królewskiej – Edynburga, Gloucester i Kentu – a za nimi pozostali lordowie, złożyli hołd królowej. Następnie Elżbieta z mężem przyjęli komunię pod dwiema postaciami. Ceremonię zakończyło odśpiewanie Te Deum. Po trzygodzinnej ceremonii królowa, z ciężką koroną na głowie, berłem w lewej i jabłkiem w prawej ręce, miała kłopoty z powstaniem i poprosiła o pomoc arcybiskupa. Następnie opuściła opactwo, wymieniwszy wcześniej koronę św. Edwarda na lżejszą państwową koronę imperialną.
W czwartek 21 kwietnia 2011 królowa Elżbieta II ukończyła 85 lat i jest najstarszym co do długowieczności brytyjskim monarchą. Część jej publicznych obowiązków przeszła na jej dzieci i innych członków rodziny królewskiej. Mimo plotek na jej temat, królowa nie zdecydowała się na abdykację. 21 grudnia 2007 królowa stała się najstarszym brytyjskim monarchą.
Źródło: http://thequeen.blog.onet.pl/, http://pl.wikipedia.org/wiki/El%C5%BCbieta_II,http:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz